turuncu bir hal alır ya hani...

şimdi bütün inancım bir ağacın liflerinde eriyor
ben anlattım geçen sefer vagonlara
dönüp dolaşıp sırt sırta verirler
benim özgürlüğümdü sorumsuz kara gözlerimin baktığı
sonsuz maviler
dünyayı kurtarırcasına bakardı gökyüzüne
hani hep derim ya binlerce uçurtma yaptığımı
minikken
evet yine o yaşımdan bahsedeceğim
isterseniz kızın...

yaşım üç dört
yoldan bulduğum iplikleri uç uca bağlayıp
yine yoldan bulduğum poşetlerle uçurtma yapardım
kenarlarını taşla yapıştırıp
çıtaları için uçurtma kamışı yerine kurumuş ot değneklerini kullanırdım
benim özgürlük sevincimin önüne hiç bir yokluk geçemezdi
kimseden bir şey istemeden
özgürlüğümün barınağı olan gökyüzüne koşarcasına çöplüklerden uçurtma yapardım
her gün...

sanki ben uçuyordum
hele uçtuktan sonra ipinin ucuna taş koyup
kendisinin özgürce uçtuğunu görmek
ipini kendim tutmazdım
onu özgür bırakırdım
çünkü öyle istediğini bilirdim
çok güzel uçarlardı
öyle sevinç verirdi ki bana...

kötü çocuk değildim hiç
yeryüzünde ki bütün poşetleri ve kuru dalları böyle göğe gönderdim
hepsi mutlu biliyorum
çocukluğumun onlara bakan kara kocaman saf gözleriyle beraber
cennetteler...

can-i