Seni sensizliğimde daha çok özlüyorum
Sanki asırlar gibi geliyor bana
Gözlerimden iki damla yaş süzülüyor
Dudağımın kıvrımlarında birikiyor
Dilim lal oluyor
Hıçkırıklara boğuluyor konuşamıyorum

Ah bir konuşabilsem
Hayallerimde yaşatıyorum seni
Bazen mavi bazen gri oluyorsun
Rüya tabirlerine baktım
Yok mantıklı bir açıklaması
Hiç kimse bilmeyecek sevgimizi
Bende bir sır olarak kalacaksın

Dağın yamaçlarındaki kardelen çiçekleri gibi
Karlar altında filizlenecek
Kucaklaşmak için günesin doğuşunu bekleyeceksin
Ağıtlar yaksan da dinmeyecek özlemin
Belki de bilmeyeceksin seni ne kadar sevdiğimi

Geleceğe dair ümitlerim kırıldı
Yoruldum peşinde koşmaktan artık
Ne seni oyalamak niyetim
Ne de çalmak düşlerini
Sensiz geçen son mevsimim bu olsun

En sert rüzgarlar savursun beni
Örtsün üzerimi kara topraklar
Takvimden düşen son yaprak gibi
Akreple yelkovan çakılı kalsın yerinde
Tutmasın istemem seni de aşk sancıları
Bir midye kabuğunun sırtından gülümse yeter bana ...





Refik
02 . 07 . 2018
İstanbul