deve kuşu
gömerim o zaman ben de kafamı,
kumdan bir kulenin içine, deve kuşu misali, dalarım kendi dünyamın masalsı alemine, dışarısı,top,tüfek,toz,duman, insanlar acından ölüyormuş, ekmek bulamıyorlarsa pasta yesinler, banane of amann, ben bakayım kendi işime, eğer,kuma bir zarar gelecek olursa, işte o zaman haliniz yaman, çıkarır kafamı gömdüğüm yerden bakarım, rüzgarın estiği yöne, tek tek toplatırım dağıttığı kum tanelerini rüzgara, bu da yetmezmiş gibi,saydırırım birde, bir tek kum tanesi eksik çıksın da hele, asıl o zaman görün neler yapacağımı, o adı batasıca deli rüzgara... yani böylemi olmalı insan, bu kadar bencil,bu kadar duyarsız, bana dokunmayan yılan bin yaşasın mı demeli, insan insana acımadan..... emine rezzan sipahi |
Asık yüzlü konutların, suratsız kurumların, mutsuz bakan kadınların, kravatlı-koyu renkli takım elbiseli adamların şehri, yeni öykülerinle karşıla beni.
–ki yeni öyküler yazacak kadar nefesim kalsın içi