Ey gönül nedir derdin sen neyin peşindesin
Demedim mi sana ben bu dünya boştur diye
Tutturmuşsun bir akıl mantığın izindesin
Demedim mi sana ben delilik hoştur diye

Herkes çıkar düşkünü vefa çoktan kaybolmuş
Sen diyorsun nerdeyse arayıp da bulayım
Kimin umurunda ki bu da sana dert olmuş
Kendine mecalin yok dersin derman olayım

Hala sanıyorsun ki tertemiz duygular var
Kargalar bile güler bu çocuksu haline
Şimdi duygu yerine ne komik olgular var
Ancak şiir yazılır bu tuhaf ahvaline

Anlamını bilmezler güya adil olurlar
Ahmak diye anılıp bir de lakap alırsın
Seni üzenleri de dönüp haklı bulurlar
Öylesine çoklar ki yapayalnız kalırsın

Duymadan hiç sesimi bildiğini yaparsın
Sırtındaki izlerin sayısını unuttun
Her güleni dost bilip yardımına koşarsın
Nasıl bir ummansın ki intikamı da yuttun

Gel sen beni dinle de yorma kendini böyle
Kimselerden fayda yok dinsin içinde sızı
Dost deyip yerden yere vurma kendini böyle
İyilik dediğin şey suya yazılmış yazı

Beyazmelek/25.06.2018