֎

Sonbahar gelir bülbül döner birgün gülzâra
Dillere destan saray dönmüştür boş mezara
Hâk ile yeksân etmiş, seher vakti zelzele
Zaman ecel mührünü basmıştır her gazele
Etrafı dolaşmaya başladı şeyda bülbül
Onu görünce yüzü saklamak istedi gül
Nazarından kaçayım dedi ama olmadı
Sonunda pes eyledi; kör inadı kalmadı
Başını kaldırınca son yaprak da döküldü
Sanki bülbülün kalbi birdenbire söküldü
Dağılıp gitmiş yerde gülün taç yaprakları
Gazel olmuş, çürümüş, kırmızı yanakları
Çirkinim diye hicab etti bakan bülbülden
Pek nâdim oldu ona reva gördüğü zülden
Bakmamıştı yüzüne, onun temiz özüne
İnanmamıştı onun “seviyorum sözüne”
Gül görünce bülbülü gülerdi istihzayla
Garibi çok üzerdi »naz« denilen ezayla
Kuş, yaklaştı çiçeğe: “Nerede eski kibir?”
“Azaldı dökülünce taç yaprakların bir bir.”
“Sana gönül vermiştim sen de gülüp geçmiştin.”
“Bir tane yeterken »her çeşmeden« su içmiştin”
“Dindi mi bari ey gül, susuzluğun ağyara”
“Kapanmaz sanıyordun ama kapandı yara.”
“Sana meylim kalmadı; hevesi geçti gönlün”
“Aşk yoksa, güzelliği beş para etmez gülün.”
“Aşağıya bak hele yapkrakların gazeldir.”
“Seven için sevgili, her haliyle güzeldir.”
“Ama sen göremedin bu cevheri özümde.”
“Ehli şarab, câhili kabuk görür üzümde.”

֎֎

Gül, sözünü kesti ve dedi ki bülbüle:
“Sen zül ile karşılık veriyor isen züle.”
“Beni hiç sevmemişsin, demektir işin özü.”
“Hârımdan beter oldu seven dilin her sözü.”
Kuş uçup dala kondu: “Aşktır asıl beteri.”
“Kanlı gözyaşlarımdır gönlümün alın teri”
“Se ne diyorsun, sevda kolay bir şey değildir.”
“Mecnun’un içtiği mey bildiğin mey değildir.”
“Ben gidiyorum gayri, Sülüne selam söyle.”
“Gelip gönlünü alsın boynundaki bir tüyle.”
“Ne de olsa vermiştin gönlü güzel tüyüne.”
“Gerçek âşık asla meyl etmez ipeğe, yüne.”
“Herkes şahsını daha güzele layık görür.”
“Şu ot bile kendini pembe şakayık görür.”
“Daha iyisi yoktur, boşuna hiç arama.”
“Seni seviyorsa sev onu olsa da âma.”
“Hoşça kal ey güzel gül! Kendine çok iyi bak!”
“Ben gideyim olmadan gözlerim kandan çanak.”
Bülbül bir süre sonra geri döner gülzara
Mutluluğa dönüşür hazün dolu manzara
Gagayla yerden toplar, yaraklarını gülün
Ve öter: “Bunlar için sevmedi ki bülbülün
“Ne al rengine ne de cemaline âşıkım.”
“Bir tek gülüşünedir, ebedî iştiyakım.”
Nazlı gül dile gelir:“Hep sana güleceğim.”
“Kanatların altında, yaşayıp öleceğim.”
“Gel istersen şimdi kur dalıma âşiyânı.”
“Sırtta taşırım beni, kalbinde taşıyanı.”

S / ÂYE 15 HAZİRAN 2018 / ESKİŞEHİR


Kelime:
âşiyân: yuva
mey: şarap