Kader Tuzağı
düşmüşler kader tuzağına
boynu bükük garip kullar alip götürüyor mechullere uzayıp giden uzun yollar ana baba yok başında daha on beş yaşında yetimim çocukluk çağında sokaklar parklar kaderlerimi çok zor be kimsesizlik çektirir ah çaresizlik ziyan viran olur giderler hangi yürek dayanır bu hallerine ne ekmek ne aş bulurlar yorgansız yastıksız uyurlar yiter giderler kaybolurlar öksüz kimsesiz yavrular yazan - ismail civelek develi köyü pamukkale denizli |
ŞİİRİNİZİ BEĞENDİM...
.............................................. SAYGI VE SELAMLAR..