zaman kesitinde bir döneme ithafen


bir zamanlar
pembe gözlüklerim vardı
bol perspektifli dünyaya
her yer tozpembeydi camlarına
gün geldi çıkardım gözlüğü
çıkarmaz olaymışım!..
polyanacılığı bırakmasaydım

bilmiyordum
insanların bu kadar acizleştirildiğini
bebeklerin bile namludan çıkan
mermilere emanet edildiğini!..

bilmiyordum
medeniyetten bahsedilen
medeniyet angaryasında
bosna da masumların feryadını

bilmiyordum
bebesine yoksulluktan
süt çaldı diye hapis yatan
annenin dramını!..

öte yandan
soyup soğana çevirenlerin
utanmadan inkar ettiklerini!..

bilmiyordum
bana doğruluk kavramını öğretenlerin bile
yanlışlara gebe kaldıklarını!..

bir zamanlar dünyaya toz pembe baktığım
gözlüklerim vardı
meğerse onlar kardı
artık taksam da onları nafile
onların bile direnci yetmedi
kararan dünyaya bakmaya!..

onların bakışları gerçek dışıydı
hayaller bütününde kıstasdı
hayallerde bitti
gerçek şamarını atınca
onlarıda kırdı
tüm soğukluğuyla ortalığı yardı
zaten hep vardı
sisler kapatmıştı
oda kalkınca gözlük gitti
acizliğimizden arar olduk gözlüğümüzü