özlemiyorum senli hiç bir şeyi eski kadar
artık ağlamakla meşkulüm
ben ağlamak’ lı sen gülmek’li kaldın bu zaman’da
bugün senli cümle kurdum kelimelerimde
içimde kopan fırtınalarda yoruldum
kalemimin ucuna isyan
kağıda hüzün bulandı
gözlerim şahit oldu titrek ellerime
adını andığım her cümlemde üşüyordum
sensizlik plansız yaşamlar gibi
sayılmayan takvim yaprakları
kimini mutlu kimini mutsuz eder
sen düşerken aklıma
ben;
yorgun,kırgın,uykusuzluğa birtap
sensizliğin kirlenen beden gibi
tedirginim aslında;
ben’ sizliğin’de iyi’misin kötü’müsün
aklım senli son savaşını vermekte
hafızam güzel yüzünü hatırlayamayacak kadar hasta
gel diye beklemiyorum artık
hani ara sıra gelişlerin vardı rüyalarıma
artık hayalini de yollamaz oldun bana
alıştın mı yoksa yokluğuma?
ben yokluğuna alışamazken...#ŞAİRbaz