SÜRGÜN
Sonunu bile bile bu yolları sen değil
Ben yürürüm. Yanlışım sevmekten önce gelir . Ömür dediğin pişmanlıkla geçti . Zaten yüregim düşmanını seçti . Sırrım bir bulutun beyazperdesinde gizli Düşünceler boşlukta yağmur damlaları gibi Hissediyorum kendimi sana yakın Kovuşamayan iki yaka arasında Çekilen özlem o kadar büyür ki Bi yanım dicle suyunda Bi yanım fırata sürgün İçinde yokluğun soğuk rüzgarları var . Yürek denizde sevgi dolu ama üzgün Gözlerinde veda ateşi belirmiş. Elveda diyemeyecek kadar aşık Sessiz gidişinin dehşetliyle bi ömür biter. Sürgün edilen mahkum elbet bir gün güler . Celal AYDIN |