Gecenin gündüzü setrettiğinde
Her varlık sessizliğe bürününce.
Evren durur gecelerin karanlığında
Gölgelerin dahi seçilmediği .

Her ayrılık vakti
Aşkıyla yananlar ağlarlar gururla.
Onların ağlayışlarıyla melekler matem tutar
Haykırsalar aşklarıyla deryalar azgınlaşır.
Seven sevdiğine vefasız olunca.

Dünya üzerine çökmüşcesine
Kalbine saplanmışken aşkın hançeri
Ölürcesine severken ihanete uğramışken.
Sevmek istedikçe kalbimdeki yara kanadı
Bir veda zamanı yıldızlar yere döküldü.
Ay tutuldu güneş ısıtmaz oldu.

Damarlarımda kanım dondu
Gözyaşlarım içime aktı
Herşey anlamını yitirmişken.
O veda vakti melekler duâ ediyordu
İçim kanarken yazmak haykırmak istiyordum.

Mazim sönükleşirken nefret etmek isteyip edemezken
Artık kolayca seni seviyorum diyemiyordum.
Veda vakti aniden Onu başkasının kollarında gördüm
Keşke görmeden ölmüş olsaydım
Gözlerimden yaş yerine kan akarken.

Kıyamet kopsaydıda ay parçalansa güneş parlaklığını yitirseydi.
Sevdiceğim seni başkasının kollarında görmeseydim.
Bir veda zamanı aşka darıldım
Dünyaya insanlara darılmışken herşeye küsmüşken.
Bir veda zamanı sevdiğimle olamazsam
Sevgimi sakladım kalbimde gül gibi.

Seviyorum diyenlere güldükçe melekler yasıma yas tutmuşken
Herşeyden umudumu kesmişken.
Bir veda vakti bekledim sevgilim seni bıkmadan usanmadan.
Gelmeyeceğini bilerek bekledim ama gelmedin
Ben kalbim aşkım ruhum sarmışken gelmedin.

Sana lanet etmek istedim edemedim canısım edemedim
Aşkım sana olan sevdam yaşayacak son nefesedek
Keşke gömeseydim seni başkasının kollarında
Vefasızlığın, sadakatsizliğin acıtmasaydı kalbimi.
Akmazdı gözyaşlarım kalbime kalbime benim
Seven gerçek seven unutmaz bilirim .
Seviyorsan döneceksin bana
Ay doğacak yıldızlar ışıldayacak.
Güneş ısıtacak duâlarımıza amin diyecek melekler.
*
Nigâr Bedirhan