Huysuz ve İnatcı
Gel inat etme
ben geçmişimi özlüyorum düşler kentinde kaldım san’ki geceyi gündüz sanıp güneşi arıyorum gel inat etme hangi rüzgar alıp gitti bilemem gecenin karanlığı hep içimde deliyor yüreğimi dağ gibi bugünde görünmez çığlıklarım bulutlara sesleniyorum dışar’da ayaz ben içer’de boğuluyorum gel inat etme doğsun güneş alışkınım yalnızlığa mevsimlere dokunamam şimdi gel inat etme rüyamda bile söylüyorum o büyük şarkıları sen neredesin her sabah özleyerek uyanıyorum sessiz yağan yağmur bile ürkütüyor bedenimi rüyama dönmek istiyorum gel inat etme sensiz alıp verdiğim nefes içi san’ki korku dolu gökte bulut yerde toprak ben kendimle özleşmek istiyorum gel inat etme adı olsun huysuz zaman öyle dursun bizde böyle... Hüseyin YANMAZ 30/05/2018 |
Haz alarak okuduğum şiirde muhteşem bir kurgu VE DÜZEN MEVCUT..
............................................ Saygı ve selamlar..