Ölü Şiir
Ellerimde mürekkep,ve sesimde bir boğukluk
Eski bu müsveddeye şiir daml’yor oluk oluk Ölü bir şiir ama,en az benim kadar hem de Ne bir teselli,ne de bir deva oluyor derde Bir şiir,coşkuyu taşımıyor beyitlerinde Ama ararsan bir hüzün var en derinde Bir şiir,duygu belirtmeyecek kadar utangaç Bir çiçek sanki,solacak;ışık ve suya muhtaç Bir şiir düşün,karşında,saçları gözleri var Bir şiir ki,kendi gri iken renkli sözleri var Herkese değ’l,ince okuyana hüznün’ belirt’yor Bir şiir;şairini de kendi gibi delirt’yor... Gri bir şiir,ışık olur ancak siyah bir şaire. Ayrı anılır şairle şiir,bu da bir şaibe... Şimdi size bir sorum var; Ölü bir şair ve ölü bir şiir,ayrı konur mu? Peki şair yaşıyorken ölü bir şiir okunur mu? |