SUS SESSİZ OLKİ KANASIN YÜREĞİM
Düşünüyorum seni her yol sonu ayrılık
Kendime çarpıyorum her bitimde Yüreğim o kan pıhtısı akşamlarda Sus sessiz ol ki kanasın yüreğim Yaşamın yüzüne yapışmış hasretim Hırsımdan sıkılmış dişlerim dilenci ellerim Yüreğimi söküp yüreksiz yaşayayım Sus sessiz ol ki kanasın yüreğim Duvarların bitimindeki bu şehrin Sensiz kalan bir yer söyle bana Seni hatırlatmayan tanımayan Sus sessiz ol ki kanasın yüreğim Bir yol ayrımı değil çatal yüreğim Hasretini boynuma urgan bilirim Sessizce kapına sokağına gelirim Sus sessiz ol ki kanasın yüreğim Gözlerinde suskun inci gözlerin Yıldızlara bakıp yanına gelirim Söndürmez İstanbul hasretimi Sus sessiz ol ki kanasın yüreğim İnci gözlüm Haklı savaşlardan çıktım ruhum canlı Zulmün dokuduğu urganlar kadar Gidenleri kaybettiğim alan En anlamlı boşluk En derin isyanlarımda sessiz sessiz büyüdüm Anladım ki yaşamak Düşüp kalkmaktan ibaret Benim kıyılarımda nergizler büyümedi Dudak kıyılarımda tuzlar varken Bu yüzden kayada açan çiçekleri kokladım Özlemlerin yaktığı bir çocuğum Yalnızlıktan başka kimsesi olmayan Anladın mı yokluğunu İnci gözlüm 24.5.2008. SOKAK ŞAİRİ |