Ademkızı

Bu sözlerim yabana, üzerine alınma!
O ki kendini bilir; ya ayşedir ya fatma.
Ünlü şair olursan tarih elbet ki yazar,
Boş yere böbürlenip sallam sullam salınma!

Diyeceğim odur ki, boşa uğraşıyoruz,
Boş şeylere kapılıp, boşuna taşıyoruz.
Coşan ırmaklar bile deryada buluşurken,
Bizler bunca kaprisle apayrı yaşıyoruz.

Çarpsak, bölsek, çıkarsak ömrün hasabı belli;
Şunun şurası ne ki, ya ondur ya da elli.
Yine de öleceksin, unutma ademkızı!
Hadi olsun Nuh gibi şöyle dokuzyüzelli,

Kuru toprak canlanmış, gözü kulağı olmuş,
Kâlbe gurur girince bencil yalağı olmuş.
’Harikasın’ da demek yetmez onun nefsine,
Kendi asla farketmez, yerin salağı olmuş.

Asrın şiirlerini sayfasında satarmış;
Sıradan methileri hemen silip atarmış.
İki yıldır yazarım, iki yıl daha yazsam,
Derler ki, benim şiir ona arşın katarmış.


26.05.2018

Mehmet Semercio