İnsanı insan yapan duygudur!
Herkeste, bulunur vicdan!
Benim;
Gündüzümün aydınlığını eder karanlık!
Gecemi ayrı bir kasvetle yapar zindan!

Sinirlendiğim zaman birden azalır!
Hırslandığım zaman ise yok olur!
Gece yatağa yatınca yeniden can bulur
Yorgan diye üstüme çöker vicdan!

Uykuya dalamam ki! karşıma dikilir!
Koyunları çitten atlatırım koyunun üstündedir!
Gecenin bir yarısı bana rapor sildirir!
Bazen de mesleki zaafiyet olur vicdan!

Sırtımı dönerim arkamdan kazan kaynatır!
Fırsatını bulsa kazana makarna diye boşaltır!
Hem kepçeyi hem kazanı bana kaptırır!
Acıksamda bana kazanı boş kaynatır vicdan!

Gözyaşını görürsem ona mağlup olurum!
Savaşamam yenilgiye baştan kabul olurum!
Birde merhametim eklenir teslim olurum!
Öbür dünyama götüreceğim sermayemdir vicdan!
Emrah Koran