Anne - 327
Bilmedim o büyük sevgiden evla
Saçını süpürge, ettin sen Anne Hakkın ödeyemem şahittir Mevla Ne terk ettin ne de, gittin sen Anne Dokuz ay karnında ettin himaye Ne desem az kalır değil kinaye Seninle başlamış benim hikâye Tek başına bana, yettin sen Anne Dünyayla aramda mekik dokudun Her gün hikâyeler masal okudun Kazadan beladan, beni korudun Koruyucu melek, settin sen Anne Sarıp sarmalıyor, senin şefkatin Yalnız benim için bütün dikkatin Uykusuz geceler, bitmez takatin Günlerce yorulup, bittin sen Anne Senin şanın yüce, dillerde gezer Hazreti Havva’dan beridir yazar Öyle bir bakış ki değmesin nazar Yavrunun gözünde, yittin sen Anne Benimle ağlayıp benimle güldün Benimle yaşayıp benimle öldün Allah’tan bir lütuf bana ödüldün Duanla dünyaya, ittin sen Anne En zor anlarımda elimden tuttun Sarıp sarmalayıp öyle uyuttun Büyük özveriyle beni büyüttün Alıp kucağına, yattın sen Anne Nazıma katlanıp sen bana uydun Hiç değişmedin ki yıllardır buydun Benimle övünüp hep gurur duydun Gerçek bir huzuru, tattın sen Anne Yalnız benim için, yanı verirsin Ne söylesem sana kanı verirsin Tereddüt etmeden canı verirsin Ateşe kendini, attın sen Anne Tarih:11.05.2018______________ |