Böyle Ölünür mü
Hep güzel düşler kuruyorsun
mor güller, kırmızı karanfiller manolya kokusu sarmış bir bahçe kıyısında, yosun dolu bir koy, alabildiğine laciverdi ortalık. kolayını bulmuş, alıp alıp kendini boyuyor gökyüzü. güneşe tutunmuş insanlar, açlık yok, savaşlar masallara sığıntı tüm sınırlar kalkmış yeryüzü çocuk yüzlü, yeryüzü bahtiyar.. Hepsini geçtim, sen,bir yağmur damlası gibi usulca içime yüreğimin en mevki yerine konduruveriyorsun gelip bir şey demeden bakir buselerini aklım gidiyor. Sonra da bana soruyorlar sen ölmeyecek misin ; böyle ölünür mü. . . ahmetkarakaptan |
usta işi harika bir şiir. Kutlarım,
kaleminiz daim olsun.