Bitmeyen çile akşamlarher akşamla aynı kavga- ne yapsam ne etsem geliyor bitiveriyor yamacımda perişan koltuk kanepe divan her akşam tepemde bir korkunç ivan akşam yani gelesi var gidesi yok duygular cıva gibimsi kaynar kendi içinde tüm gece siyah simiyah değilse de grimsi efkar rengi bir örtü üzerime örtülen hele o bitmeyen saatler ölçsem burdan Kars’a yol gider yine gün dönecek yine akşam olacak diye o dayanılmaz işkence bir kabus yaşamak her gece televizyon internet kuruyemiş o ne demiş bu ne demiş bir bakıyorumki vakit daha akşam bitmeyen bir karanlık umutsuz bir vaka’a çin işkencesi sürekli konuşuyor ama duyulmuyor sesi nefesimi kesiyor donup kalıyorum gün gündüz bile haram bana bitmiyor yine akşam olacak endişesi perişan koltuk kanepe divan her ne yapsam çözümsüz illaki saati gelince gelecek her akşam başımda akşam denen bu korkunç ivan Yüksel Nimet Apel |