YAĞAN GÖZYAŞIMDA SÖNDÜM VESSELAM
YAĞAN GÖZYAŞIMDA SÖNDÜM VESSELAM
Ömrümü ömrüne kardım ne oldu Harcandı gençliğim hasıl-ı kelâm ’’Gönlüm’’ sevdasının kurbanı oldu İnandım sevgine kandım vesselam Boynuma takınca dert çemberini Ölmeden biçtin yar bana kefeni Gördüm o yakıcı cehennemini Kor ateşlerinde yandım vesselam Kimseler göremez yaram derinde Kanayıp duruyor gizli yerinde Kavruldu yüreğim aşkın narında Elinde bir köze döndüm vesselam Kalbimi teselli etmiyor sözler Hüsranlar peşimde gölgemi izler Kara bulutlarla dolunca gözler Yağan gözyaşım da söndüm vesselam Ruhuma kattığın ezalarında Tükenip bittiğim cefalarında Vefasız kalbinin infazlarında Bir değil bin defa öldüm vesselam... Gülseren MORKAN 04/24/2018 |
.............................................................S. Carnot.
GÜZEL BİR ŞİİR, BEĞENDİM................................... Saygı ve selamlar..