DÖNERSEN PİŞMAN OLURSUN
ufuk çizgimde beliriyor
gün biterken kızıllık erguvan akşamlarım son buluyor dalında bir serçenin son şarkısıyla geceme doğru beyaz bulutlar yükseliyor akşamın esrik karanlığına ayın on dördü beliriyor gözlerimde ve sen geliyorsun aklıma gidişinin acısı hala yüreğimde ayak seslerinse yankılanıyor ‘’dur gitme’’ diyemeden bakakaldığım ardınca beyaz mendil sallayıverdim yüreğimde mevsim kış donduruyorum kendimi çatır çatır buzdan heykel gibiyim dönme cananım dönme bende kırılacak ne kalp kaldı ne hatır Sami ARSLAN Karşıyaka / İZMİR |