Görüş mesafesi uzayınca...
Selam, sabah da aralanınca...
Maalesef "ağır aksak", ya da "kör topal" bütün ilişkiler...

İster dostluk/arkadaşlık...İster sevda...
Çoğaltılmalı, yeni sürgünler vermeli, iyi bakılmalı...
Yoksa "ağır aksak" sürer bir süre... Bir gün yolda kalır...
Unutulur!

İçli şiirinizi kutlarım Naime Öğretmenim.

Eh be Sultanım!
Bana hiç acıması olmayan vicdan/sızım!
Bravo sana, bravo!
Yine en sol yanıma değil mi?

Hani diyorum gelmeyeyim bu sayfaya…
Ama olmuyor ki, Bayram, Şemseddin’i zincire vurduğunda, o kaçabilmiş miydi?

Kim, kim ki soruyorsa bana, aşk nedir diye?
Anlayamıyorum, anlatamıyorum işte…
Bazen bir mucize,
Bazen bir kâbusun azap hali,
Bazen “Nazlı, kırılgan…”,
Ve benim yüreğimde, çokça da isyanlara ayaklanmadır…

Ya da
Affetmeyenler, edemeyenler mi hep kendine eder mi, desem?

En iyisi mi?
/Dinle Sultanım, sadece dinle… İşte armağanın/



Acılarıma ayaklanıyorum yine
Dermansız

Ve
Seninle başlıyorum
Zamanın olmayan diğer yarısına

Oysa
Sana tüm kapılar ardına kadar açık
Ve hep ışık var ardında diyorlar papağanlar…
Ama sen gibi, onlarda bilmiyor
O ışıklardan bir hüzün olduğunu dudaklarımda…

Sadece izi bulunamayan
Bir hasret bu
“Ağır – Aksak” düşlerimden bana kalan!

Ne okuyabiliyor
Ne de yazabiliyorum aşkımı aşkına!

Hep sen!
Bir tek sen!
Anlatıyorsun bana
Zamanın amansızlığına gömdüğün
Anılarımızla…

Oysa ben,
İki elimi bırakıp o yangın yerinde,
Aşkı hiç yazmayan bir kalemin
Alışamadığım gölgesinde
Yine sana çoğalan düşlerimle
Seni dinliyorum bak!

Sevmeliyim diyorum seni
Aklıma zıpkın gibi girdiğin o uzaklara rağmen!

Görmeliyim diyorum seni
Düşte olsa da görmeliyim!
İçime çekebilmek için
İçin için…

Derken:
Uçsuz bucaksız bir okyanusun
Sessizliğinde buluyorum seni
Ve kendimi…

Ey Sevgili!
Sen hiç bulut olurken gördün mü beni?
Sağanak sağanak…

Ve sen sevgili,
O okyanusa karşı,
Hiç o denizden bir damla oldun mu benim gibi?

Şimdi ben:
Günün en sakin zamanlarında
Hoyrat bir alışkanlığa terk ettiğim
Hatıralarımı çalıyorum aşktan yana
Yana yana…

İşte böyle sevgili!
Bir varım
Bir yokum
Yokluğunun çoğuluyum!

Özlem:
Sol yanımda ağrısı dinmeyecek bir yaraya
Kabuk bağlatmıyor
Deşiyor hesapsızca…

Yine de
İlle de sen derken
Göremiyorsan
Dalgalarının yüzümde yıkamadığını
Suskunluğumun kalelerini
Ne fark eder ki
Çekip vursalar bu saatten sonra beni!

Yine
En olmadık bir zamanda
Nefes nefese kalmayacak mı yüreğim,
Tutmayacak mıyım yine kendi ellerimden
“Ağır – Aksak”
Sana gelirken… 09.07.’10



Yine de…
Cansın!
Candasın!
Canımsın Sultanım!

Unutma e mi?

Nicelerine inşaAllah…


Her daim;
Sevgim, saygım ve fiddareyn saadetler duamla…

Seni öyle anımsarım hep
Nazlı, kırılgan…
Bazen muzip, bazen alıngan
Ama hep sevecen
Hep sıcak
Çokca can…
Yüreğimden geçersin
Ilgıt ılgıt
Sekerek, zıplayarak
Bense yetişemem bir türlü
Çokça
Yorgun, ağır-aksak…....// Sevgili Öğretmenim,ne güzel,ne tatlı,ne şirin sözlerdi bu şiirin o büyülü dizelerinde okuduklarım..İşte gerçek duygularla o sevgi pınarından damlayan sözlerle,içten gelerek yazıldımı,zaten sözcükler,imgeler,teşbihler yerini kendiliğinden bulu veriyorlar..Ortaya da böylesi bal kaymak tadında okunmasına doyulmayacak güzel şiirler çıkıyor..Kaleminize yüreğinize sağlık Öğretmenim.Canı gönülden kutluyorum..

Selam,sevgi ve saygılarımla..

......................güzel şiirdi yüreğine sağlık usta
Kalemin susmasın
____________________________Selamlar

harikasın
berhudar ol

DUYGU DOLU ŞİİR USTACA YAZILMIŞ...
ÇOK GÜZEL ŞİİRE İMZA ATILMIŞ...
..........................................Saygı ve Selamlar..