YOKLUĞUNDA ÜŞÜYORUM
#şrşgr
Üşüyorum Yazılmayan ne varsa bize dair can çekişiyor içimde Kalbime siniyor ellerinin kokusu Hiç korkmuyorum o vakit Varlığına bin kez şükrederken Şimdi ölümlerden ölüme düşüyor kirpiklerim Ağlamıyorum inan Şiirler de yetmiyor artık Eksik kalıyor sevdiğim Yarım bir ay parçasına küsüyor gökyüzü Susarak anlatıyorum yokluğunu misralarıma Bir yıldız ellerime çarpıyor Bağıra bağıra ölüyorum Duyuyor musun? Sevdiğim.. Şoreşger Karakol |