NEYLEYİM...
Sevdanın ateşi yakmıyor artık,
Gönül rüzgarında külü neyleyim... Bülbülü yurdundan sürgün eylemiş, Gönül hicranında gülü neyleyim... Çar naçar ağlarda gönül yurdunda, Derdini söylemez dili neyleyim... Umutları sönmüş gözler giryanda, Mihnetle uzanan eli neyleyim... Kıble yellerine hasretken ruhum, Acı poyraz esen yeli neyleyim... Sevda ummanına gömüldü gönül, Gözümden boşanan seli neyleyim... Meyvesini yemiş kurt ile kuşlar, Çiçeği kokmayan dalı neyleyim ... Gömsünler de beni sevda çölüne, Riyakar ellerde salı neyleyim... Sevgileri göçmüş yaban eline, Gönül kovanında balı neyleyim... Koza koza ipek ,altın rengi yün, Yarimi sarmayan şalı neyleyim... Zor günümde bana uzaktan bakan, Bir yal dostu olmuş kulu neyleyim... Musa DOĞRUER(Teslimi) 27 ekim 2015 |