Sensizliği yaşarım aldığım her nefeste
Yokluğunda sessiz her yer kımıldamaz yaprak
Bahar gelmez benim şehrime
Işıklar yanıp sönerken bir bir
Dudaklarım tutsak kalır bedeninde
Yol alırım küçük dokunuşlarla
Nefesini nefesimde hissettiğimde
Bir beden de iki can oluruz
Hedeflenirim menzile

Gece randevusuna geç kalır
Merhaba derken yeni güne
Silmek isterim gecenin izlerini
Yatağım darmadağın kokun hala odamda
Gecenin yorgunluğu üzerimde
Ne zaman gözlerimi kapasam
Gözlerinin karasında kaybolmak istiyorum
Yeniden diriliş bu olsa gerek
Senin olmadığın yerde yaşam biter
Zaman durur ölüm sessizliğidir bu
Seninle var olur dünya

İçimde daha önce hiç tatmadığım
Benliğimi tamamlayan bir huzur var
Dudaklarımda iki kelime sadece
O da sever mi benim gibi
Gitme kal diyor yüreğim
Sana çok ihtiyacım var
Verdiğin karardan hiç dönmedin
Biliyorum gideceksin
Çok isterdim vaz geçirmeyi
Son çentiği at ve öyle git
Bizimde kırmızı çizgimiz belli olsun
Dayanmasa da buna yüreğim
Ağladığımı görme başım öne eğerim
Beni öyle hatırlama
Kime can deyip kimi sevdiysem
Hep hayal kırıklığı yaşattı bana
Yüreğim cam kırıkları gibi
Gelmez bir araya paramparça
Söyle
Hiç sızladı mı yüreğin
Sana çıkar sandım tüm yolları
Engelleri aşamadım
Yokluğunun sancısını çekerken bedenim
Ciğerime oturan bir taş gibiydi gidişin ...






Refik
16 . 04 . 2018
İstanbul