CANAN
CANAN..
-------------------------------------------------------------------------------- Ağa kızıydı Canan,on bir kardeş için de, Yüzerken mal mülk denizin de. İhtimal vermezdi,bilemezdi ki! Yaşıyacak hayatı zillet için de. Kücük!küçücüktü ,daha on yaşında, yüklenmişti yükünü hayatın Bilemezdi serpildikçe, Hesabını yapamazdı yiyeceği tokatın Zaman gelir geçer, basmıştı on sekizine Vardı avrupanın bir kentine, Amca-bey almıştı,söz de yanına Oda kırmıştı,belini sonun da.. Yalnız kalmıştı hep sağ da sol da Yarı aç,yarı tok.. Sığınır sandığı insan evladına Başlar onlar da sarkıntılığa.... Canan yılgın,can bitkin, Canan çaresiz... Çaresizlik itmiştir akraba ya Evlenmiştir hala oğluyla. On bir yıl geçmiş,ite kaka Ne ilgi vardı,ne alaka Gülmedi yüzü Canan’ın Düşmüştü artık yataklara.... Sevgili dostlarım yaşanmış gerçek bir hikayeninin kahramanı ’’CANAN’’ tipik bir Anodulu kadının yaşamından sadece bir tanesi,nacizane yazmaya çalıştım affınıza sığınırım. Canan şu an avrupanın bir kentinde 2 çocuğu ile birlikte yaşamını tüm olumsuzluklara rağmen sürdürmekte.. |
İnsanların aciz kalması kadar zor bir durum yoktur.
Her seferinde bir umut diyerek tutunulan dal, çatırdadığında yeni bir acınında başlangıcı olmuştur.
Saygılar