aşkımı yazdım büyük harflerle
Sarıyer den attım boğazın serin sularına
önce Beykoz a uğradı
sonra Beşiktaş a
ama karaya çıkamadı



daha sonra haliçte mola vermeyi düşledi
tutunamadı
uzandı gitti Eminönü açıklarına
ne Kadıköy ü aklından geçirdi
nede Bostancıyı
adalara doğru rota tuturdu
bakmadı sağa sola
yine kendine yer bulamadı



Çanakkale boğazını geçmek istedi
doluya tutuldu kapıldı hırçın dalgalara
Ege ye doğru sürüklendi
yoruldu
takıldı girinti çıkıntılara



Akdenize gitmeyi yeğledi
demir attı mersin açıklarına
orada da konak layamadı
tekrar döndü Karadeniz kıyılarına




ümitlendi biraz
biraz da hüzünlendi
eski mutluluğunu aradı
Rize sokaklarında
aradı ama bulamadı
baktı uzaktan çay kur lojmanlarına
baktı durdu işe giden genel müdürlükteki eski arkadaşlarına



gözleri yaşlandı
boğazı doldu
seslendi aheste aheste
öksüz kalan duygularına
seslendi yeşile boyanmış çay yapraklarına




biran eski balık tuttuğu yerleri görmek istedi
şansını yeniden denemeye yeltendi
yüreği etmedi
gücü yetmedi
oltasını tekrar koydu çıkardığı çantaya



kattı bir şeyleri
içinden atamadıklarına
sonuçlandıramadıklarına kattı
sıgarasının küllerini sildi
limanın kayalıklarına



sonra elini çenesine koydu ve düşündü
boğuldu Güneş in batan kızıllığına
sahipsiz kalan yalnızlığına boğuldu




her sarnıç küflü bir yağmuru
her sevda ummadığı kamburu yaşar
arkada kalanlar
daima ilerden gidenlerin peşinden koşar
sonunda inandı kader mahkumu olduğuna