Kime Göre Hüzün. . . Kapı çalar, hüzün gelir ... Bu sefer bakamazsın delikten, ’Kim o ?’ diye de soramazsın, bilmem ki neden ! Açarsın kapıyı ardına kadar kendiliğinden O yolu bilir girer içeri, merak etme sen ! Hüzün nedir mi dedin ? Hayattır belki -ya da hayat hüzünlü bir senfonidir. Kim bilir, ben bilmem ! Akışına kapılmaktır da derler kimi zaman -boz bulanık bir suyun içinde, misal ucu yanmış bir kibrit çöpü ya da -bir fırtınanın önünde savrulan koparılmış anılarla dolu sayfalar gibi ... Bazen de bütün dallarını kırmak olabilir -umut meyveli bir düş ağacının bile bile ! Gelişini anlayamadan, gidişine ağlamak da olabilir -bakarken ardından baharın kimine göre ... |
Bazen de bütün dallarını kırmak olabilir
-umut meyveli bir düş ağacının
bile bile !
Gelişini anlayamadan, gidişine ağlamak da olabilir
-bakarken ardından baharın
kimine göre ...
BİR UMUTTUR YAŞAMAK...
GÜZEL DİZELERİNİZİ KUTLARIM.SEVİLER YAĞSIN GÖNÜL DAĞLARINA...RABATLI