Kasırga, Paul Verlaine, Çev. Sunar Yazıcıoğlu
Geçtiğini gördüm rüyamda
-Şiddetli bir kasırga gibi, kumsalda- Bir elinde bir pala Ve bir kılıç diğerinde , Bir adamın atın üstünde. Şehirlerin ve köylerin arasında, Alman halk şarkılarıyla Ve nehirden dağa, Ormanlardan vadiye koşan Bir ata binmişti rüzgârla yarışan. Alev kırmızısı ve siyah abanoz , Yularsız, gemsiz, dizginsiz, Ne haydi ! Ne kırbaç, duygusuz Homurdanmaların arasında Bağrıyorlardı: Daima ! Daima ! Uzun tüylü bir fötr şapka, gölge Ediyordu yanıp sönen gözlerine. Nasıl ki, mavi parıltısı, parlar ve ölürse, İçinde sisin, Bir tüfeğin. Ak kuyruklu bir kartalın kanadı gibi Âni bir fırtınanın dağıttığı, Karın havayla çizik çizik çizdiği, Havalanan paltosu da Dövünüyordu rüzgarda, Bir övünç havasıyla gösteriyordu Gölgeden ve fil dişinden bir örgüyü, Tiz çığlıklar gibi ışıldıyordu Gecenin karanlığındaki Otuz iki dişi. Paul Verlaine Çev. Sunar Yazıcıoğlu |
Yüreğinizi ve güçlü kaleminizi
içtenlikle kutlarım.