ETRAFINA HUZUR VERMELİ İNSAN
Doğal kokusuyla huzura ayan
Toprak gibi kucak açmalı insan Gül bahçesi gibi kokmalı her an Etrafına huzur vermeli insan ------------------------------------ Her daim gülmeli neşe dolmalı Haline şükredip huzur bulmalı Başına ne gelse Haktan bilmeli Kadere tevekkül etmeli insan ------------------------------------- Ekmeli gönlüne sevgi tohumu Bırakmalı vesveseyi vehimi Almamalı hiç bir kulun ahını Hep adalet üzre olmalı insan -------------------------------------- Her daim Rabbine kulluk etmeli Girdiği her kalbe sevgi katmalı Hakikat yolundan Hakka gitmeli Kulluğun haddini bilmeli insan --------------------------------------------- Çalışıp helâl’den rızkın bulmalı Selâm ehli olup yüze gülmeli Verdiğini Allah için vermeli İyiliği şiar etmeli insan |
Ben seni sevdikçe sen güzel oldun
Gündüzü geceyi yolda bıraktın,
Sen de meyil verdin sevdalım oldun
Venüs’ü, eceyi’yı yolda bıraktın,
Sevda düştü sere başlar bulanık
Seven maşuk arar gönlü dolanık
Çöllerde vahada oldu aranık
Mecnun’u Leyla’yı yolda bıraktın.
Kara sevdalılar karalar bağlar
Aşık olanların yüreği çağlar
Ferhat dağı deler Şirin’i ağlar
Ferhat’ı, Şirin’i yolda bıraktın.
Gittin izlerini bulamaz oldum
Evrende yitik iz acıyla doldum
Kerem oldum Aslı için yoruldum
Keremi Aslıyı yolda bıraktın.
Neler gördü gönül neleri umdu
Çölleri dolaştı gördüğü kumdu
Kamber arzu ile gözleri yumdu
Kamberi Arzuyu yolda bıraktın.
Deli gönül ilden ile taşındı
Ömür törpüsüyle yontup aşındı
Yaşam bitti dendi mevsim kışındı
İSMAİLOĞLU’nu yolda bıraktın.
---- 22.03.1969 – Adana
İsmailoğlu Mustafa YILMAZ – İstanbul