Buldu
Kopan yaprak, şimdi dalının değil,
Esen rüzgârların esiri oldu Gideceği adres, kendine meçhul Kendini, ağyarın elinde buldu Sevdaya düşen Kays, aklını almış Seraba aldanıp, kumlara dalmış İsminden, cisminden eser kalmamış Leyla Mecnun’unu çöllerde buldu Kendi öz kardeşi, kuyuya attı Köle diye O’nu, kervana sattı Kader sürükledi, zindanda yattı Züleyha, Yusuf‘u ellerde buldu Çekilen âh, birden alevlenince Bedeni tutuşan,Kerem yanınca Yürekte ki sızı, o an dinince Aslı sevdasını, küllerde buldu Kendini yaşatan, intizarıdır Bir tek tesellisi, âh-ü zarıdır Goncanın, ebed ve ezel yâridir Bülbül dermanını, güllerde buldu |