Hasan Canım Hasan
Hasan, hatıra defterimin hatırasıyla
anılarımın en güzelini sana sunuyorum
defterimi okurken gözlerim yaşarıyor
1967 yılı beş haziran sabah saat onda
Çetinkaya Divriği arası Avşar İstasyonu’nda

kitaplardan, defterlerden olan yükümle
bin bir umudum ile liseli öğrenci olan ben
iniyorum erzurum postası kara trenden
hasretim özlemim dile geliyor duygularım
kağıda dökülüyor damla damla mısra mısra

Derme çatma, üstü kavak dallarıyla yanları
çul çuval parçalarıyla korumalı barakanız önünde
oturmuş, çay içiyorken sofranıza buyur etmeniz
tatlı dil güler yüzle yormadan can sıkmadan hal hatır
etmenizi nasırlı ellerinizi unutmam mümkün mü

Hele seni, seni canım Hasan!

İnsanları, kuşları rüzgarı bir hoş ediyor beni
okuyacak olan inan ki her biri bu kürenin
yetmiş iki milletine örnek olacak san ki
daha nice gizemli güzellikleriyle yurdum
Hasan, duygularım işte böyle emir buyurdu

Çiçek çiçek elması burcu burcu iğde kokusu
serviler meyve bahçeleri sebze bostanları
hepsi birer gonca Avşar Suyu boyunca
dallarda yuvalanmış türlü kuş cıvıltıları
istasyon bina çatısında leylek ana yuvası

Servilerde güvercinler bıldırcınlar sesleri
bahçelerde su boylarında söğüt dallarında
sevgiliye aşk şarkıları söylüyor olmalı bülbül
kendi dillerince beni mi karşılıyorlar ola
canım bahar kuşları, bahar kuşları

...................................................
..................................................
İşte böyle demiş, böyle yazmışım küçük anı defterim
bu yazdıklarıma daha nice yazamadığım güzelliklere
okuyana olan ilginize,yansıyan yürek sevginize, hele;
"ha sen ha ben" cümlenle büyülenmişliğime ve sana
Çalı Kuşu’nu hediye etmişliğime Tanrı adına tanığımdır!

Hala sağ mısın, sağlıklı mısın!
Yürekten seslenişimi duyuyor musun!
" Ha sen, ha ben !’ diyen Hasan
Canım Hasannnn!!!
EM.HAKİM
Eski notlardan