Benim içimde ağlar.
Nerede olduğunu bilmeden yaşıyorum
Varlığımın sebebini sorguluyorum Aynalarla yüzleşiyorum Kapatmam gereken birçok konu var Fakat hepsi beynimin arşivinde Sırayla dizilmiş gibi oldukça muntazam Artık taşıyamayacağım kadar ağır Çekingen bir tavır sergilememişken Bunca zamana kadar, Şimdi kendimden bile kaçıyorum. Utandığımdan ruhumun saçları ağarmış, Yaşlanmış epeyce gözleri görmüyor İşitemiyor söylenenleri Bedenim de yürümeyi yeni öğreniyor gibi Adım atmak isterken bile Tutunacak birini arıyor ellerim Bir ikilemin ortasında olaylar Nereye sürüklerse orada buluyorum kendimi Gitmek istediğim bir yer yok artık Ya da söylemek istediklerim. Acıma tuz niyetine Seni bastığım günlerin şerefine, Gözlerimi yaşartacak her sözü Armağan ediyorum kendime Gelmesi gerekenlerde Aramızdaki tek sorun mesafe değildi Bahaneydi yollar, denizler, dağlar Ben insanların içinde ağlayamam, İnsanlar benim içimde ağlar. Sami Arlan.. |