BALKONDAKİ FESLEĞEN BU ŞİİRDE YOKŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Oluyor böyle böyle...
Şu köşeden çık gel. Hadi görün ıslak kaldırımlarda Sen seslenirken bakkal Murtaza’ya Önce sesin değsin kulaklarıma Yaklaş! Hadi… Şimdi ayak seslerin getiriyor seni benim sokağıma Ellerin… Geniş omuzlu siluetin. Tüm günahları getirmelisin bu yağan yağmurla. O biçimli dudakların yüzümde gezinirken Kollarında ruhuma üflesin yalım. Bedenimin gül bahçesini dererken ellerin Onca özlemi ve de sitemi, Fısıldayacağım kulaklarına, yaslarken başımı omuzlarına. Bakışlarınla buluşunca anda gözlerim Sen öyle bak. Bak bana Yeşilin her tonundan, Seni bir ömür daha özlerim. Tanrının övüp de yarattığı mükemmellik, Hemen şu balkonun aşağısında. Al beni yar, alsana Anlasana. Sen bana mı gülümsüyorsun? Bak bir de elinle selam da veriyorsun Oh! Bu nasıl bir heyecan? Ellerim buz , yüzüm alevler içinde şu an. Durmak üzere iken kalbim, Uçurum sen, kanat sen. Canın sağ olsun Ben katlanırım cancağızım Tüm yaralarımı kanat sen. Konuştu konuşacak, tutun Fatma balkonun demirine. Paramparça oğlanın önüne serilme. - Fatma abla Mahmut abi evde mi? - Siktir git! - ? Deniz... |
TEBRİKLER