ÇEMBER
Ben aşkın kıyılarında yüzdüm
Yüzdüm de açılamadım Boğulmaktan korktum belki de Son anda atladım Yalnızlığımı kimselere söyleyemedim Terkedilmiş vapurlarda üzgün Bir şekilde yolculuk yaptım Yolculuk işte denirse Aşkın çemberinde sadace sadece Balık tutan adamları seyrederek. Geçti ömrüm usulca Bütün anılarım bavulum da Demir attım uçsuz bucaksız Şehrin kuytu limanlarına Unutulmuş vaziyette Kaç gün kaç gece bilmem Uykusuz kaldım. |