HER ŞEY UMUDA YAKIN
Ey aşk ile dillerden dökülen kutsal sözler!
Hani sizler en fazla övgü hak edendiniz? Siz, ey kalp sancısıyla ağlayıp duran gözler! Bu sevda meydanından sessizce gidendiniz? Ey hasret yangınında küle dönmüş şiirler! Hani siz aynı aşkla kalbe dolacaktınız? Ey ayrı yağmurlarda beslenen kör nehirler! Hani aynı deryada damla olacaktınız? Siz, ey şaşkın teknenin kırılmış kürekleri, Hani siz aşk uğruna dalga dövecektiniz? Firuze akşamının yorulmuş yürekleri, Hani birbirinizi aşkla sevecektiniz? Hani zamana karşı sönmeyecek közdünüz? Ne oldu da seven kalp nefreti kustu birden. Hani siz aşk adına söylenecek sözdünüz? Ne oldu ses kısıldı, zılgıtlar sustu birden. Yeni gün, yeni sabah, her şey umuda yakın! Yıldız bile kendini güneş sanmak istiyor. Dilden düşene değil, kalbin atışa bakın! Belki de sönen ateş tekrar yanmak istiyor. İbrahim COŞAR |