Şairin geçmişte yaşadığı güzel anılar.

Belki de bizi için için, yakan, garip bir sevdanın ateşiydi.
Saman yangınları gibi, biz her gün yavaş yavaş, sessizce yanıyoruz.
Bilmem seni satırlarımda, kaç kez anlattım?
Ayrı kalmanın çaresizliğinde, sanki kör düğüm oldum.
Elim, kolum bağlı, uçurumun kenarında,
Sensizliğin acısını yaşıyorum.

Düşlerim kâbusa döndü, ruhumda kızıl kıyametler koptu.
Aklım bedenimden firar etti, sanki bedenim çarmıha gerildi.
Gözlerim ağlamaktan kızıla boyandı.
İsyankâr haykırışlarımda, dermansız derdim oldu.
Her kurduğum cümlede, seni ölürcesine sevdiğimi anlattım.

Kendime senin yokluğunu, bir türlü kabullendiremedim.
Sensiz kalışımı, alın yazımmış, diyemedim.
Her gün hasretin girdabında, çırpınarak boğuldum.
Sen, hiçbir zaman, neler çektiğimi bilemeyeceksin!

Sana kavuşmak için, ne kadar çok dualar ettim, adaklar adadım.
Tanrı’nın merhametine sığınarak, duygularıma prangalar vurdum.
Bahar bayramında, el, ele tutuşup gezdiğimiz gelincik tarlaları,
Aşk şarkıları söyleyen, kınalı kanaryalar ve aşkımız anılarda kaldı.
Artık, suskunluğumda saklı, o efsunlu güzel anılar…

Ali Sözer
8/3/2018