Bir Ayrılık Şiiri (2) - 302
BİR AYRILIK ŞİİRİ, bu satırlara düştü
Kalemim dile geldi, gönül gözünü açtı Anılardan mesulüm, kader ağı örmüştü İnan ağlamıyorum, gözüme bir şey kaçtı Bir türlü kurtulamam, oldum aşkın esiri Sana tutuklu kaldım, geçmiyor ki tesiri Hiç farkında olmadan, içmişim bu iksiri Sanma kelebek gibi, etrafa neşe saçtı Nedir senin sıkıntın, artık çok oluyorsun Sanrılar içindesin, burnundan soluyorsun Olmayacak sebepten, çileyle doluyorsun Maksadın baştan belli, küsüşün bir araçtı Bedenler ve ruhumuz, birbirinden sıyrıldı Kimse ödün vermedi, gururumuz kayrıldı Yağmurlu bir havada, bak yolumuz ayrıldı Zararın neresinden dönersek bir kazançtı Kendi düşen ağlamaz kime edem şikâyet Sana gönlümü açtım, olmuyormuş kifayet Aşk karın doyurmuyor, anladım en nihayet Emeklerim boşuna, gönlün aşka kıraçtı İstemem acımasın, mutluluklar dilesin Beni düşünme artık, rehberinden silesin Bu ilişkiden sonra, dost olamam bilesin Severek ayrılalım, bu nasıl bir inançtı Günahlarımı aldın, vebali hep boynunda Umursamıyor zaten, haberi yok onunda Ayrıldıysak ne oldu, ölüm yok ya sonunda Her şeyde hayır vardır, ayrılık bir miraçtı SADIK YILMAZ Tarih:26.01.2018 ====================== |