Gül kendi ikliminde güzeldir!Yıllar bir su misali akıp giderken Yağan yağmurun hikmetini anmak Çiçekleri koklamadan uzaklaşmak Bahşedilen renklerde seni bulmak Oysaki sen, ne kadar çok zariftin Bir kelebeğin, güzelliğinde naiftin Sessiz, kendi içselliğinde neferdin Sabrın dergâhında demlenen erdin Seni anlamak, hak ettiğin o değerin İdrakiyle yaşamak ne büyük ülfettir Oysaki bu bilinmiyor lakin hakikattir O Ruh bahşedilen en yüce emanettir Yalnız bilmek yetmiyor gayret istiyor Görmek ne kadar anlamak için yetiyor Farkı kavramak için, dikkat gerekiyor Sinede samimiyet o vakit sudur ediyor Şimdi geçen zaman, asla geri gelmiyor O gül gözlerimin önünde neler çekiyor Güne hasret adavet içinde büyük dert Hali devranda kalmıyor çaresiz himmet |