AYRILIK TRENİ
Dün seni gördüm
Bir kanadı kırılmış kuş gibiydin Gözlerin ürkek Ellerin titrek Yüreginse buz gibiydi Pişmanlıklar gözlerinden okunuyordu Çaresizlik almış başını gitmiş Suskunlugun aslında haykırışın olmuş O sevdalı bakışlar nefretle dolmuş Hayatı boş vermiş bir halin vardı Bıkmış usanmış Yorulmuş bir haldeydin... SON TRENDİ BİNDİGİMİZ AYRILIK TRENİ SON SÜRAT GİDİYORDUK DURMADAN MEÇHULLERE TUTMUYORDU NE KADAR ZORLASAKTA FİRENİ BİR KERE DÜŞMÜŞTÜK ÇOKTAN AYRILIK ELİNE MASAL GİBİ ROMAN GİBİ GÜNLER YAŞAMIŞIZ BU SEVDAYI YIKMAYI NASILDA BAŞARMIŞIZ ŞİMDİ ACILAR ÇÖLLERİNDE YANMAK HAKKIMIZ BİR KERE DÜŞMÜŞTÜK ÇOKTAN AYRILIK YELİNE PİŞMANLIK FAYDA ETMEZ GEÇTİ ARTIK O YILLAR HAZAN OLDU KURUDU GİTTİ ŞİMDİ BAHARLAR UNUTMAYALIM Kİ HERŞEYİN BİR BEDELİ VAR BİR KERE DÜŞMÜŞTÜK ÇOKTAN AYRILIK SELİNE RÜYA GİBİ HAYAL GİBİ GÜNLER YAŞAMIŞIZ BİZ ZATEN BU KİTABI EN BAŞTAN KAPATMIŞIZ ARTIK AYRILIK DEFTERİNİ İMZALAMIŞIZ BİR KERE DÜŞMÜŞÜZ ÇOKTAN AYRILIK PEŞİNE RECEP DEMİRAY AYRILIK TRENİ... |
dökülen sessiz çıglıklar
söylenmeyen sözler
sevda tadında mısraların kalbi
harika bir şiir okudum
etkilenmemek elde değil.
kutluyorum şiir tadında kalın