GÖLGEMİZDE MAHSUR KALAN ACILAR GİBİ
Yıkıldı yıkılacak köprüler, is kokusu sarmış her bir yanı
Ardımızda bir feryat, dağlara sığmayan aşkların son deminde Bağırdı bağıracak yine şehir, durdurun diyecek şu koca hezeyanı Güneş bir daha doğmayacak belki, yaşlar dökülecek bozulan her yeminde Gitsem şimdi sorsam bir bilene Aklı fikri bende mi, adresi aynı mı? Sarılsam; ya da boş ver, yeter hayali bile Bu devirde sevip de üzülmeyen kaldı mı? Gölgemizde mahsur kalan acılar gibi Bir o yana bir bu yana savrulup durdu kadın Gövdemizde kabuk bağlamış yaralar gibi Ağlattı, unutturmadı; deliye çıktı adım |
Duygusal şiirinizi severek ve haz duyarak defalarca okudum...
.................................. Saygı ve Selamlar.