DİYEMEDİM
Gönül bahçemde büyüttüm
Bu gül benim diyemedim. Ömrü bu yolda çürüttüm Bu gül benim diyemedim. Bir dalın saklayamadım Bir demet toplayamadım Koparıp koklayamadım Bu gül benim diyemedim. Buram buram koksalar da Seher vakti açsalar da Mahzun mahzun baksalar da Bu gül benim diyemedim. Doğaner’e güldüler de Beste beste oldular da Bir güz günü soldular da Bu gül benim diyemedim. UNUTMA BENİ Şiir kitabından |