YÜREĞİM TOPRAKTA ÜŞÜYOR
YÜREĞİM TOPRAKTA ÜŞÜYOR
Hayat ağırlığı omuzularımda. Bükülmüş belim bir girdap dozunda. Bir boran var baharımda yazımda. Yüreğim toprakta üşüyor canan. Bakma ayağımın götürdüğüne. Yüreğimin gittiği yer sendedir. Yüce dağa adadığım kurbanla. Yüreğim toprakta üşüyor canan. Geçmişimde çektiğim tüm çileler. Değdiğim her yeri sütten kestiler. Meleyen kuzuların gözyaşıyla. Yüreğim toprakta üşüyor canan. Evelden ezele sevdayla geçer. Sanmayın susuz çölde güller açar. Dilde kelam yetmez gönlüne bakar. Yüreğim toprakta üşüyor canan. Yaş yetmişi buldu takat kalmadı. Bu bem beyaz sakala kar yağmadı. Karlıdağ bile beni kıskanmadı. Yüreğim toprakta üşüyor canan. Hayat sonsuz dertlerle geçip gitti. Seyid Oglu der geldiğin yol bitti. Dillerim sustu nefes uçtu gitti. Yüreğim toprakta üşüyor canan. 3 Mart 2018 Berlin Ali Koçak |
şiir okuyucusunu yormayan
gizemli anlatımlarla donatılmış
harika bir eser
paylaşımı yürekten kutlarım