Kalkıp bir hiç uğruna, yalnızlığa itmeye
Gerek var mıydı canom, sualsizce gitmeye
Bir gülüşün yetmişti, beni mutlu etmeye
Vicdanın dile gelse, varlığından utanır.




Sen canımdan parçamdın, gözümden sakınırdım
O nur yüzüne inan, zevk ile bakınırdım
Bir gün değil.! bir saat, görmezsem yakınırdım
Vicdanın bunu bilse, varlığından utanır.




Benziyor muyum bir bak, lanetlenmiş birine
Merhametten bi haber, sattın körü körüne
İçtendir intizarım, gitmesin hiç zoruna
Vicdanın uygun bulsa, varlığından utanır.




Boynu bükük bırakıp, habersizce gittin ya
İnsaf bile etmeyip, yalnızlığa ittin ya
Bir şerefsiz uğruna, kalp ten silip attın ya
Vicdanın sessiz kalsa, varlığından utanır.




Şu halimi görenler, kınar mı bilmiyorum
Bu ihanet sancısı, diner mi bilmiyorum
Yüreğime kor düşmüş, söner mi bilmiyorum
Vicdanın bilmiş olsa, varlığından utanır
Vicdanın sessiz kalsa, varlığından utanır.
*



Cemal İNAN

01/03/2018