BU GECE MISRALARIM (171.)
Tenha bir sokakta yürüyorum
Karşımda ufku olmayan bir deniz Gecenin zifiri karanlığında Gül bahçelerine yaslanmış sen Uçurum kenarında ben Şarap kadehlerinde boğuyorum efkarımı Dilim isyankar kelimelerin dağarcığında Kim bilir kaç kadeh kırılacak Bu gece mısralarımda Geçmişin acılarını unutmaya çalışırken Bir çığlık yükseliyor gecenin içinden Nostaljik bir melodi ezgisi Bozuyor gecenin sessizliğini Kemanların sesiydi ağlayan sokaklarda Düşüyor elimden kalem Yavaş yavaş söküyor şafak Yaklaştı ayrılık vakti hasret hüzne dönerken Paramparça olur çöller gibi yanan yüreğim Büyük bir tutku ile karanlığı aydınlatan Gözlerini arzuluyor gözlerim Fatma Ayten Özgün |
dökülen dizeler doyumlu
harika bir şiir okudum
etkilenmemek elde değil.
kutluyorum şiir tadında kalın