BİR KİTAP Kİ, GÖKLERCE YAPRAK YAPRAKKöpüren bir nehirdi, mavi, yeşil, Hırçın sularıyla, dalgalar boyu Savrulurdu, dört bir yana, çılgınca... Coşardı, kükrerdi, dolu dizgin... İçinde çılgın arzuları delice Taşırdı ordan oraya ömrünce... Yatağında bir o yana, bu yana, Taşı, kumu,sürükler çalkalayıp Uslanmaz hiç, koşardı köpük köpük... Çağlayanlar utanırdı halinden, Ondaki heyecan, çırpınış, coşku, Dağdan dağa, daldan dala, Korkusuz... Buz gibi, berrak suları koynundan Sebil eder, dağıtırdı gönlünce, Yollarında rüzgâr ile yarışta, Çığlık çığlık, menziline varışta Yükselirdi göklere, çarpan suyu; Aşkı; yücelere her kaldırışta! Gözlerinde parlar zaferin düşü, Dudağında, hakimiyet gülüşü, Sesinden dört yana tutuşarak Başından akardı yıldız yıldız Dağı, taşı koparırdı sel olup... Gözü kara, şahlanan bir küheylân, Yüreğinde dalga dalga sevdâsı Alnında nûr gibi, parlardı ak ak... Ölçüsü yok, yüreğindeki sevgi Katmer katmer açan güller misâli, Gönülden dağıtır, karşılıksız, Bir kitap ki, göklerce, yaprak yaprak... Hâlenur Kor |