Mazinin izleridir alnımdaki çizgiler
Her biri ayrı bir yaşanmışlık ve hüzündür
Katmerleşti acılar attıkça içime
Fincanda soğuk bir kahve gibi
Buruk bir tad bırakır kuruyan dudaklarımda
Yüzüme kapanır umuda açılan kapılar birbir
Sürülür paslı sürgüler son kez
İstemesem de çekilir perdeler açılmamacasına
Hayallerinde ki yolculuğa çıkıyorsun belki de
Yelkenler fora der kaptan
Biliyorum dönüşü olmayacak bu seferin
Kıyısı olmayan limanlara atacaksın demir
Hırçın dalgalardan seni soracağım hergün
Haber getirecekler sensiz kıyılarıma dokunarak
Sevdiceğinin gözü yaşlı diyerek
Ve ben bir kez daha yaşarken öleceğim
Solacak ümit çiçeklerim yeşermeyecek
Hani sararan yapraklar düşer ya toprağa
Takılır esen rüzgarın peşine
İşte ben de öyle savrulup gideceğim
Söyle hüzün bakışlım
Bu kaçıncı can yakışın
Kime bunca havan kimeydi cakan
Elbet çıkacaktır bir gün seni de yakan
Ben kabuğuma çekilip kaldıkça sessiz
Yüreğimi acıtır söylediğin her bir söz
Hançer olup saplandı yaktı içimi
Hani biz farklıydık seninle
Aşkımızı kazımıştık beynimize
Hüzün yağmurları kalıcı iz bıraktı bizde
Gözümüzde ki sevda pırıltıları
Yaş olarak düştü önümüze
Ateş böcekleri yol göstermeyecek bize artık
Aşkı ne yaşadık ne de yaşatabildik
Üç yanlış bir doğruyu götürdü bak
Biz bize yapayalnız kaldık
Sahili olmayan denizlerde ...



Refik
14 . 02 . 2018
İstanbul