YETER (161.)
Onca yıl yer etmişken bende varlığın
Özleme diyorsun nasıl özlemem Aslını bilmeden karar vermeler Bin türlü bahanen dizdin gözüme Kendini bu kadar övdüğün yeter Kibirle gururla gezdiğin yeter Gönlüme destursuz girdiğin yeter Deminde muhabbet olmaz seninle Alıp ta başın gittin unuttun da seheri Çok yüz verdim efkara aslında suç benimdi Kanadıkça kanadı içimde ki yaralar Hüsranımdan öteye bir türlü geçemedim Bana yanlış hüküm verdiğin yeter Aramıza duvar ördüğün yeter İçine sinmiyorsa açıkça söyle Vefasız sevdandan usandım yeter Fatma Ayten Özgün |
Tebrik ediyorum.