Ayrılık Zormuş Efendi
Bir yangın var yüreğimde yanıyor
Ayrılık ölümden zormuş efendi Deli gönül sevdiğini arıyor Direnip dayanmak zormuş efendi Farkında değilim bastığım yerin Kalbimde yara var oldukça derin Buralarda kalmam çeker giderim Maziyle yaşamak zormuş efendi Ateşim yükseldi başım dönüyor Umut ışığım kararıp sönüyor Bilirim gidenler geri dönmüyor Bir başına kalmak zormuş efendi Yediğim yemeğin yoktur lezzeti Ayriliğin hiç olurmu hikmeti Nankör inkar eder elbet nimmeti Nanköre yar olmak zormuş efendi Yarı yolda kalmak ar geldi bana Zalim olan hiç gelirmi imana Duygusal yüreğim dayanmaz buna İhanet yarası zormuş efendi Uykularım kaçtı sarardı rengim Sıfırı tükettim kalmadı sevgim Anladım dünyada bulunmaz dengim Aşka boyun eğmek zormuş efendi Nerdeyse duracak tekliyor kalbim Ne idealim kaldı ne hayalim Ozan Güner Kalmadı hiç mecalim Aşk oduna yanmak zormuş efendi Güner Kaymak / Amsterdam 12.03.2005 |
Sevgilerimle.