kimse gitmiyor yıne sen gidiyorsun
en olmayacak yerlerden vuruyorsun aklımı.
topluyorsun kelimelerden kurduğun kentini
akrebin yelkovanla koşturmacasında
sen yitiyorsun..


düşünceler tuzak
yerle yeksan bütün tümceler
eyleme dönüştüremediğimiz fiiller kalıyor
paragraf sonlarında...yine sen gidiyorsun
kelimeler şehr_i
yüreğini konuşturduğun kelimelerinide toplayıp
doldurup valizine en tamamlanmış cümlelerini..


yitiriyorsun,
kapandığın kapılar ardında gülüşlerini.
içinde didişmeler
yine kayıplar yıne gidenler
ah!karanlık vuslatlar..


sağ elin tekrar sol elinle birleşti
küçük bir merhaba kendi alemine
sırlara gömülmüşe,elvedalar cok artık.
hiç gelir sana yalnızlık
alıştın bir kere.


kalemin bir silah gibi
menzilinde ben..
bir ruh denizi gömülü veryansınlarına
hani dünyaya açılan gözlerin
umudu söyleyen agu dillerin
yine mi esaret başladı gönlünde
müebbetin kime??