Aşkla sohbet etsek gönül dağında,
Derinden ah çeker vadi dinlerdi.
Sanırdım kavrulmuş çöl sıcağında,
Cefakar az derdi sahra dinlerdi.

Derdi ki; nerede bağrı yanıklar,
Aşk uğruna dama düşen sanıklar.
Bir ömür deminde aşka kanıklar,
Yare sadakatle ömür biterdi.

Derdi; hilal kaşa yazıldı ferman
Şirinice tükenir Ferhat da derman
Gül yâri saklasa dağdaki orman
Baltasını alıp yola düşerdi.

Derdi; aşıklara çimenlik seyran,
Huzurlu hanede sürurlu devran
Bak da gör dilara kalırsın hayran
Vefayla cefayı yaşar giderdi.

Derdi; faniliğin aşkından geçin,
Bekada yar olan Refika seçin.
Yolunu kesmeyin bulunmaz hiçin,
Önce eğlendirip sonra küserdi.

Derdi; gökte kaldı gülperi canan,
Leyla ve Mecnunun yadıyla yanan.
Mihmandar dilinden sözlere kanan.
Cefa yokuşunda izler sürerdi.

Derdi; sanal yolda sevgili seçen,
Cana tak edince eşinden geçen.
Zar ile kahredip evinden göçen,
Başka ufuklara yelken açardı.

Derdi; aşkın kelamını dinleyin,
Gönül ateşinde pişip inleyin.
Taptuk dergahında Yunus gözleyin,
Dervişler aşk ile zikre dalardı.

Mehmet Demirel